Ljós í myrkri.

Í lok október fluttum við í sjötta skiptið síðan við urðum fjölskylda. Gummi alveg elskar að flytja. En bara af því að hann kemur sér alltaf snilldarlega undan mesta brasinu undir því yfirskini að einhver þurfi að vinna fyrir herlegheitunum :). Við vorum að stækka aðeins við okkur og það kallaði jú á innkaup á allskyns hlutum eins og td. ljósum. Fleiri herbergi og fleiri gangar þýða fleiri ljós. Ljós eru hins vegar ekki ókeypis. Ég hafði séð í einu af Bolig Liv blöðunum mínum alveg dásamlega falleg koparlituð perustæði sem í voru stórar hvítar perur. "Svona verð ég að eignast" hugsaði ég með mér og fór á stúfana. Af því að Gummi var staddur í Svíþjóð hóf ég leitina í sænskum netverslunum. Ég fann perustæði sem svipaði til þeirra sem ég hafði séð í blaðinu í Åhléns og sendi Gumma út af örkinni. Mér til mikillar mæðu voru þau uppseld í svíaríki eins og það leggur sig! Svo leitin hófst á nýjan leik. Á endanum fann ég það sem ég var að leita að í YLVA. Fyrir tæpar 10.000 krónur gat ég eignast eitt stykki koparlitað perustæði. Mig vantaði sex, og þá átti eftir að kaupa perurnar sem kosta 2500 krónur stykkið. Þetta fannst mér út fyrir öll mörk velsæmis og lagði því höfuðið í bleyti. Venjulegt hvítt perustæði í byggingavöruverslun kostar jú bara klink og spreybrúsinn er orðinn góður vinur minn. Svo ég ákvað að prufa bara að spreyja hvít perustæði með koparlituðu spreyi. Ég varð alls ekki fyrir vonbrigðum með útkomuna:

Einn helsti kosturinn við að gera þetta svona, fyrir utan hvað þetta er miklu ódýrara, er að maður getur valið sjálfur hvernig snúru maður hefur í ljósinu. Verslunin Glóey í Ármúla er með ótrúlegt úrval af rafmagnssnúrum í öllum litum og þeir veita frábæra þjónustu! Ég valdi að hafa svarta og hvíta snúru í mínum ljósum. Perurnar sem ég keypti í stæðin eru í raun ljósakúpplar með halógen perum inn í.

Þegar við fengum húsið afhent héngu gyllt ljós í eldhúsloftinu sem sennilega hafa verið þar síðan húsið var byggt. Ég var ekkert sérstaklega hrifin af ljósunum í fyrstu en þegar ég tók þau niður sá ég að þessi ljós mátti nýta sem veggljós. Upp með spreybrúsann og voila!

Núna njóta þau sín einstaklega vel í "húsbóndahorninu" í nýja húsinu.

Máli, máli, máli...

Um daginn var amma í heimsókn hjá mér, hún fór að tala um gamla eldhúsborðið sitt og stólana. Sagðist hafa keypt það í Epal á sínum tíma, að þetta hefði verið Alvar Aalto borð, 4 stólar og tveir kollar. Hönnunargræðgin í mér náði áður óþekktum hæðum og ég bað hana að leita að kollunum fyrir mig. Ég sá alveg fyrir mér hvað þeir yrðu ótrúlega fín viðbót við eldhúsborðið, nýlakkaðir í einhverjum flottum litum. Maður getur jú alltaf á sig stólum bætt, sérstaklega ef það er hægt að stafla þeim. Það er skemmst frá því að segja að þeir fundust ekki. Nokkrum dögum síðar var ég á flandri um höfuðborgina og rak nefið inn í Góða hirðinn. Þar hafði verið útsala daginn áður (ég vissi svo sannarlega ekki að þar væri nokkurntíman útsala) og því ekkert þar að finna nema þessir tveir:

Þeir voru ósköp illa farnir greyin. Hvort sem þeir eru ekta eða ekki voru þeir mínir fyrir 1500 krónur stykkið og í kaupbæti: ómæld gleði í mínu litla hjarta. Ég hófst strax handa. Skellti mér í Flügger og fjárfesti í gulu og túrkísbláu akrýllakki með 90% gljáa. Grunninn, hvíta litinn og spreyið sem ég notaði átti ég til. Ég var svolítið löt (og spennt að sjá útkomuna) og fór því bara eina umferð með grunninum. Það dugðu tvær umferðir af spreyinu og þann fót grunnaði ég ekki. Ef þið eruð líka löt eða óþolinmóð mæli ég ekki með að mála með gulum. Hann þekur illa og ég þurfti að fara fjórar umferðir með honum til að verða sátt. Hver umferð þarf svo að þorna í 16 tíma og reikniði nú!

Áður en ég byrjaði að lakka kollana skrúfaði ég fæturna undir þá aftur. Ég fór að ráðum vinar míns að þessu sinni, vatnsblandaði lakkið og það svínvirkaði. Segi samt ekki að þetta hafi orðið spegilslétt eins og hann hafði lofað mér, en áferðin er allt önnur en á skúffunum sem ég lakkaði í síðustu viku. Mér áskotnuðust líka dásamlegir svínshárapenslar sem eru sérstaklega ætlaðir til að lakka með og það er ekki hægt að líkja því saman að lakka með þeim eða venjulegum penslum. Mér skilst að svona penslar kosti annan handlegginn, en ef vel er um þá hugsað eru þeir víst eilífðareign. Svo ef þið eruð mikið að mála húsgögn er þetta ekki spurning! Ég ákvað að hafa kollana ekki eins, en í sömu litum og mig langaði til að annar þeirra yrði svolítið eins og honum hefði verið dýft í lakkið. Ég límdi því málningarlímband í kringum fæturna á öðrum kollinum til að fá beinar línur.

 Ég er bara frekar sátt við útkomuna...

...svo passa þeir líka svo vel við sokkana mína!

Gömul kommóða úr Góða endurlífguð.

Bjartir og skærir litir hafa alltaf fangað auga mitt. Stundum hef ég hreinlega lent í vandræðum með þetta. Bara lúxus vandræðum samt. Eins og til dæmis þegar ég eignaðist Kitchen Aid hrærivélina mína, það var hrikalegt að þurfa að velja bara einn lit! Hvítt kom aldrei til greina. Þetta var sérstaklega erfitt af því að ég vissi að svo seinna, þegar ég myndi eignast blenderinn og ristavélina í sömu línu, yrði það að vera í sama lit. Þannig að ég var í rauninni ekki bara að velja lit á hrærivélina. Það getur verið gott að vera framsýnn, en það getur líka bara valdið manni hugarangri... :)

Stundum verð ég samt sem áður þreytt á minni eigin litagleði og vil helst hafa allt hvítt eins og á sænsku sveitaheimili. Það líður hins vegar aldrei á löngu áður en ég er búin að mála einn vegg í lit hér og þar, bæta við púðum í stíl og setja marglit kerti í stjakana. Við erum nýflutt og ég er svolítið búin að vera á einu af þessum hvítu skeiðum. Hvítir veggir, hvítar gardínur og ég rétt náði svo að stoppa sjálfa mig af áður en ég fór með eldhúsborðið okkar, sem er teak, á bílasprautunarverkstæði og lét sprauta það með hvítu bílalakki. Um daginn tók ég svo þessa gömlu kommóðu aðeins í gegn og lakkaði framhliðarnar á skúffunum hvítar.

Hún var voða falleg svona hvít, en huuuundleiðinleg! 

Eins og áður hefur komið fram þá er þolinmæði ekki mín sterka hlið og ef ég fæ hugmynd þá þarf ég að framkvæma hana strax. Ég fékk semsagt þá hugmynd að mála höldurnar á kommóðunni í einhverjum lit. Hvíta skeiðið blundaði samt ennþá örlítið í mér svo þetta mátti ekki verða of tjúllað og ég varð jú að drífa í þessu. Ég lumaði á svartri og gulri krítarmálningu, gaf mér ekki einu sinni tíma til fara út í búð og kaupa almennilegan pensil í réttri stærð og gluðaði því krítarmálningunni á með vatnslitapensli sem ég fann hjá syni mínum.  Ég er hæstánægð með útkomuna og kommóðan töluvert hressari að sjá:

Fyrir ykkur sem langar að reyna fyrir ykkur í húsgagnamálun þá eru hér nokkur góð ráð. Það er ekki nauðsynlegt að pússa húsgagnið áður en það er málað (nema það sé þeim mun verr farið), en að þrífa öll óhreinindi og fitu af því er hins vegar grundvallaratriði sem og góður grunnur. Ég fór í Flügger í Skeifunni og keypti hvítan viðargrunn og málaði með honum tvær umferðir. Það er aðeins grófari áferð á grunninum en lakkinu svo ég pússaði létt yfir skúffurnar með fínum sandpappír eftir að ég hafði grunnað þær. Svo lakkaði ég yfir með arkítektahvítu akrýllakki og hafði á því 90% gljáa. Þegar maður málar með svona miklum gljáa er gott að hafa mikið í penslinum og leyfa lakkinu að renna út, þannig minnkar maður penslaförin. Ég lærði líka nýtt ráð í dag af góðum vini mínum sem er meistari í faginu; að blanda örlitlu af vatni út í lakkið til að þynna það. Þá flýtur það betur og minnkar enn frekar penslaförin. Hans orð voru reyndar; "þá verður þetta alveg svona spegilslétt". Ég ætla að prófa það næst. Krítarmálning er frábært efni. Auðvelt í notkun, þekur vel og þornar á augabragði. Það gefur kommóðunni líka bara svolítið skemmtilegan blæ að hafa höldurnar alveg mattar til móts við gljáann á skúffunum.  Litla "skráargatið" sem ég setti efstu skúffuna fékk ég í Brynju á Laugaveginum og það er bara nelgt á með tveimur litlum stálnöglum. Mér fannst það eiginlega pínu setja punktinn yfir i-ið...